نامه ای به پسرم

بسم الله الرحمن الرحیم 

 

*نامه ای به پسرم!*

 

سلام پسر عزیز و خوبم! 

امیدوارم همواره در پناه ایزد متعال باشی و بمانی! 

دست تقدیر الهی بر آن شد که نسل شما در چنین دورانی پا به عرصه نوجوانی بگذارید که پر است از فرصتها و البته تهدیدها.

شاید بیش از آنچه در جامعه به فرصتها پرداخته شود،به تهدیدها توجه شده است؛ و حال آنکه قاعده دنیا بر تعادل بوده؛یعنی هر جا تهدیدی بوده،به همان نسبت(و احتمالا بسی بیشتر)فرصتهایی وجود داشته؛که تنها توسط انسانهای خلاق، باهوش و فرصت طلب(به معنای مثبت آن) کشف و به کار گرفته شده است.

اگر این مقدمه را بپذیریم،اعتراف خواهیم کرد که در این روزگار_با همه تلخیها و سختی هایش_فرصتهای بی نظیری در اختیار داریم که چون قدر آنها را نمی دانیم،هم نعمتها و لذتهای فراوانی را از دست می دهیم و هم بحرانها را کمتر مدیریت کرده،از آنها اثرات منفی بسیاری می پذیریم.

البته فرصت نیست بصورت مفصل به نعمتها و فرصتها و حتی مصادیق فرصتهای موجود در تهدیدها اشاره کنم؛

لذا تامل عمیق در این موارد را به خودت واگذار می کنم؛و در اینجا بصورت مختصر به سر فصلهایی اشاره می کنم.

از آنجا که انسان،ذاتا فقیر است،لذا همه وجودش مملو از نعمات الهی است و چون همواره این نعمات او را احاطه کرده اند،از درک عمیق نسبت به آنها،همواره غافل است!

البته گاهی بعضی از آنها را شناخته و قدر می داند(آنهم وقتی که بصورت موقت یا دائم یکی از آنها را از دست بدهد)!

هر چند به زودی مجددا دچار فراموشی و بلکه ناشکری می شود.

برای مرور کلی این نعمتها،کافی است انسان به *نداشته های دیگران* نگاهی عبرت انگیز کند؛که در اینصورت با دنیایی جدید و بی پایان مواجه می شود:

از یک طرف نداشته های فراوان دیگران و از طرفی دیگر،داشته های فراوان خود!

*اما حیف که انسانها،نوعا بر عکس نگاه می کنند و همواره چشمشان به داشته های دیگران و نداشته های خودش است(و به قول معروف همواره نیمه خالی لیوان را می بیند!).

اگر در زندگی اولیای الهی(که همواره کاملترین انسانهای روزگار خود بوده اند) نگاه کنیم، می بینیم تفاوت عمده آنها با ما،در همین *زاویه دیدشان* بوده نسبت به خود،خدا،خلق و خلقت!

*درک این حقیقت،نیاز به سالها مطالعه، تفکر، تمرین و توکل دارد؛که امیدوارم توفیق آن را بیابی!*

اما گذری هم به دنیای تهدیدها داشته باشیم؛تهدیدهایی که اگر بدرستی شناخته شوند،بهترین سکوهای پرش خواهند بود (برای یک شبه طی کردن راههای صد ساله؛ چیزی که برای بسیاری از نوجوانان در دفاع مقدس اتفاق افتاد)!!

اگر در اوائل انقلاب تهدیدها،نقمتها و بلاها بود،امروز عمده تهدیدها،نعمتها و رفاه هاست!

اگر در چهل سال گذشته مردم درگیر مایحتاج ضروری خود بودند،امروز مردم بفکر تامین لذتهای بیشتر و جدیدتر هستند (صرف نظر از چند سال و شرایط اخیر که عموم مردم یک شبه فقیر ، محتاج و زمین گیر شدند و ان شاءالله بزودی شرایط تغییر خواهد کرد).

... اما یکی از بزرگترین تهدیدها برای نسل شما،فضای سایبر یا همان فضای مجازی است؛و همانطور که گفتم،اگر بدرستی شناخته و بکارگرفته شود،از آن *فرصتهای طلایی* برای پرش است!

تهدید از این جهت که رفیق ایام خلوت است(آنهم برای یک نوجوان) و *چه خطرها که در کمین انسان به خلوت فتاده است!*

چقدر شیاطین انسی و جنی،چشمشان به این خلوتهاست؛تا با پنبه سر از تن وجود پاک نوجوان و جوان بکنند و بدین ترتیب، راه را برای به حاکمیت رسیدن خود، به بیگاری کشاندن انسانها و مقابله با حکومت الهی،باز کنند.

از طرفی اگر بتوان با توجه و توسل به ذات احدیت،هم از خود مراقبت کرد(که در دام شیاطین این فضای بی در و پیکر نیفتاد) و هم به جهادی مقدس برای هوشیاری و نجات همسالان خود اقدام کرد(به همراه افزایش تفکر حکیمانه)، چه گامها که نمی شود برداشت؛چه خدماتی که نمی توان کرد و ... چه صعودهای یک شبه ای که نمی توان داشت به سمت قله های صد ساله بزرگان!

به هر حال امیدوارم هم با نیفتادن در چاله های فضایی سایبر به پیش بروی و هم اگر خدای ناکرده به هر دلیل و به هر میزان زمین خوردی، با امید به غفاریت خدای متعال، عزم خود را برای گامهای جبرانی و بلندتر جزم کنی و با استفاده بهینه از *ظرفیتهای خدادادیت(که شاید زمانی بعضی از آنها را برایت بازگو کردم)* همواره الگو و امام دیگران باشی!

 

سوره مبارکه فرقان آیه 74.

والذین یقولون ربنا هب لنا من ازواجنا وذریاتنا قرة اعین واجعلنا للمتقین اماما

و کسانی که می‌گویند:

*«پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرارده، و ما را برای پرهیزگاران پیشوا گردان!»*

 

فدای پسر یکی یدونم ؛ سید حسین عزیز ؛ نور چشم و قوت قلبم !!!

 

*بابای منتظر فرجت!*

۹۹/۱٠/٠۱

گچساران