خطبه فدکیه(مقدمه ۲)
خطبه ی فدکیه (مقدمه 2)
در ابتدا به نکته ای اشاره کنم: بین خطبه و خطابه فرق است معمولاَ در طلیعه‌ی خطابه‌ها یک خطبه است؛ منبری‌ها در ابتدای منبر ابتدا یک خطبه می‌خوانند، بعد سخنرانی را شروع میکنند.
در خطبه اینکه مخاطب متوجّه معنی شود مراد نیست لذا، منبری‌ها خطبه را به عربی می‌خوانند و خیلی از مستمعین متوجّه نمی‌شوند.
در خطبه هدف فهمیدن مستمع نیست، هدف بیان یک سری حقایق است که در عالم وجود جایگاه دارد ولی وقتی به خطابه می‌پردازد آن وقت مستمع باید متوجّه معنا شود لذا در طلیعه‌ی خطابه‌ی حضرت زهرا (س) خطبه‌ای خوانده شد
کما اینکه خطبه‌های نهج‌البلاغه را نگاه کنید این‌گونه هستند، در ابتدای سخنرانی که حضرت برای اصحاب دارند، ابتدای آن چند جمله‌ی توحیدی بلند است که عقل مستمعین درک نمی‌کند که حضرت چه می‌فرمایند، آنها حقایقی است که بین گوینده و خدا گفته می‌شود، بعد از آن صحبت‌هایی است که خطاب به مستمع و او باید متوجّه شود.
لذا در طلیعه‌ی فرمایشات حضرت زهرا (س) اوّل خطبه است بعد وارد خطابه می‌شود.
ادامه دارد
التماس دعا
صادقزاده
